SU YANINDAKİ PARKLAR 

Başlar yalnızlık ve gece ,

Önce denizden.

Ya parktayız , ya meyhanede;

Bir parça daha harcarız gençliğimizden..

 

Görünmez caddeler ışıktan

Görünmez karanlıkta parklar.

Tam içilecek zamanıdır şarabın,

Kadınların en güzel saatidir,

Bir garip hali vardır insanların..

 

Yosun kokusu, rüzgar ,

Gezinirken duyduğumuz..

Hava sıcak mı sıcak,

Temmuz..

 

Uzanır kırlara doğru

Yalnızlığı olan.

Bu saatte sessizlik acıdır,

Gelecektir parka yalnızlığı duyan..

 

EDİP CANSEVER

HOŞLANDIĞIM KADINLAR

 

Ne yapsam neye benzetsem;
Bu mahzun halimi.
Aşıklık değil benimkisi,
Yolculuk değil,
Neyi duysam hüzünlenirim,
En ufak şeyi, rüzgarı bile.
Kimseye benzemez gülmem konuşmam,
Kimseye benzemez hoşlandığım kadınlar,
O kadınlarki rüzgara verip saçlarını,
Resimlerde yaşayan,
Şiirlerde yaşayan.. 

EDİP CANSEVER

(Şairin 19 yaşında yayınladığı ‘İKİNDİ ÜSTÜ’ adlı ilk şiir kitabından , 1947 yılı.. ‘Sonrası Kalır’ 1. Cilt , Nisan 2005 , Yapı Kredi Yayınları..) 

This entry was posted on Cumartesi, Mart 27th, 2010 at 12:10 pm and is filed under Şiir. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.